Eg har i den seinare tida så smått lagt merke til at sikkert helvta av alle bøkar som er planta heromkring er blodbøk. Det same gjeld for lønn. Eg treng ikkje gå lenger enn i eige tun for å finna eit slikt tre.Det er ingenting gale med desse trea anna enn at dei stel veldig mykje ljos. Det er kanskje litt slik at i planteskulen ser dei mykje meir interessante ut enn eit vanleg grønt tre men ein må ha i bakhovudet at dei vil verta store tre. Under eit slikt tre vil det vera så mørkt at graset får vanskar med å veksa medan mosen stortrivs. Eg reknar heller ikkje med at dei vert favorittane til solhungrige damer når dei veks opp.
Desse trea kan ha ein stor misjon som fokuspunkt i landskapet, det er litt slik at eitt er bra men fleire er for mykje. Det skal mykje til at ein blodbøk kan fungera som tuntre inne i eit tun, det kan fort verta for tungt og mørkt.
Dette er noko både trepleiarar, landskapsarkitektar, anleggsgartnarar og planteskulefolk bør tenkja igjennom slik at dei kan gje gode råd til kundane.
Sjå dykk omkring litt så forstår de sikkert kva eg meiner.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar