Vossapakko, sikring av lindetre

I tilbodsdokumentatil Vossapakko, eit større veganlegg i Granvin og Voss, er det spesifisert sikring av eit større lindetre (det synte seg å vera ein alm:)) på oppsida av vegen mellom Lid og Rene. Det var endåtil skrive at ein kvalifisert trepleiar skulle utarbeida ein plan og overvaka abeidet. Me gav inn ein pris til eit par entreprenørselskap som konkurrerte om entreprisen men ingen av desse fekk jobben. Sidan eg no er litt vel uvanleg interessert i slike ting har eg fulgt med på korleis dette treet har vorte tek vare på i byggeperioden.
Kort fortalt; all jorda på ei side av treet er fjerna, røtene er gravne av og ligg opne i dagen, det skal sprengast ei skjæring nær inntil stamma, stamma er ikkje beskytta altså alt som står i boka at ein ikkje skal gjera.

I tilbodsbrevet vårt hadde me beskrive arbeidet slik:

Treet må gjerast inn med mobilt anleggsgjerde fem gonger stammediametern frå stamma, røter må kappast for hånd med sag før graving, rotendane må dekkast med vekstmedium og plast for å hindra uttørking, særlege tiltak må gjerast for å hindra at grunnvasstanden vert vesentleg endra.

Vel, slik vart det ikkje, og no skal det sprengjast så det er vel temmeleg sikkert at grunnvasstanden vert endra.
Eg skal vera veldig forundra (og glad) dersom treet om fem år ikkje er fullt av vasskot langs stamma og hovudgreiner samstundes som kruna og toppen er full av tørrved frå tuppen og innover.

Dette er eit relativt typisk døme på at beskriving og gode intensjonar ikkje er nok, kontroll og oppfølgjing må til sjølv om det er berre eitt tre. Om ikkje det er vilje eller kunnskap til det er det betre å hogga treet ned!